Watermunt (Mentha aquatica)

Watermunt houdt van een vochtige omgeving

Zoals de naam van de betoverende plant al doet vermoeden, blijft de Watermunt het liefst in de directe omgeving van het water. Geplant naast een tuinvijver krijgt deze meerjarige vaste plant een ideale omgeving voor weelderige groei. Ze groeit graag ook in het water. Zelfs een permanente standplaats in ondiep water herbergt de soort met de botanische naam Mentha aquatica.

Standplaats van Watermunt

De bladeren en bloemen rijzen graag de hoogte in. Vanwege de voorkeur voor oeverzones en natte gebieden is de 60 centimeter hoog groeiende Watermunt een van de moerasplanten. Dit betekent niet dat de plant een plaats nodig heeft die constant bedekt is met water. Een goed bevochtigd bodem en water geven in langdurige droge fasen zijn voldoende. Verder is een matig zure tot neutrale tuingrond geschikt. Wat de lichtomstandigheden betreft, geeft Watermunt de voorkeur aan een zonnige tot halfschaduwrijke omgeving. Door de absolute winterhardheid blijft de plant van de muntfamilie een langdurige en trouwe metgezel in de tuin. Het gebladerte van Watermunt, straalt een aangenaam kruidig aroma uit. Het zijn de essentiële oliën in de lichtgroene bladeren die bijdragen aan de stimulerende geurcomponent. Bij het wrijven van de bladeren ontsnapt een heerlijke geur van munt.

Bladeren van Watermunt

De licht behaarde en roodachtige glinsterende stengels, waarop tegenovergesteld groeiende, eivormige puntige en gezaagde bladeren zitten, verschillen van andere plantenstengels. Ze hebben geen rond, maar een vierkant hart. Vanaf juli ontspruiten de bloeiwijzen uit de scheutpunt en losjes gerangschikt uit het midden van de bovenste bladeren. Mentha aquatica tooit zich vervolgens met talrijke bloemen in delicaat paars. Pas bij nader inzien komen de interessante details van de bloeiende aren naar voren. Als een kunstwerk zijn de ronde bloeiwijzen samengesteld uit talrijke individuele bloemen. Elk van deze bloeiende structuren bestaat uit vijf bloemblaadjes van verschillende diktes, waaruit witte meeldraden met paarse stampers uitsteken. Elke bloem is omgeven door kleinere, lichtpaarse kelkbladen. Veel bijen, vlinders en vliegen trekken naar de geurige bloemen voor bestuiving.

Watermunt in gerechten en als medicijn

Kruidendokters verwijzen naar Watermunt als de milde zus van pepermunt. Omdat de plant geen menthol bevat, is thee bereid uit de bladeren minder pittig en draaglijker. Kruidengeneeskunde beveelt watermuntthee aan voor maag- en darmklachten. Geplukt voor de bloei, hebben de bladeren de hoogste kruidige kracht. In de zomer maken water, citroensap en een takje munt een verfrissend drankje. Laat het een paar minuten trekken en de aroma's komen tot volle bloei. Goed gekoeld, dit mengsel lest je dorst perfect. Het kruid geeft gerechten ook een smakelijke, muntachtige noot. Onder onze Keltische voorouders werd Mentha aquatica beschouwd als een heilige plant waaraan ze magische eigenschappen toeschreven. De druïden oogstten het gebladerte en brachten het uitwendig en inwendig aan op vele kwalen.