De veelzijdigheid van de Abelia grandiflora
De Abelia bloeit vele weken vanaf juli en de bloemen zijn populair bij bijen en hommels. Lees hier hoe u de Abelia correct kunt aanplanten en verzorgen.
De Abelia is afkomstig van de wilde soorten Abelia chinensis en Abelia uniflora. De Latijnse soortnaam "grandiflora" betekent grootbloedig. Het plantengeslacht Abelia komt oorspronkelijk uit Oost-Azië. Tot voor kort werd het in de Kamperfoeliefamilie (Caprifoliaceae) geplaatst. Volgens het laatste onderzoek is het nu echter te vinden in de nieuw gecreëerde plantenfamilie Linnaeaceae, samen met Weigelia en Symphoricarpos. De plant draagt zijn botanische geslachtsnaam Abelia naar de Amerikaanse natuuronderzoeker Clarke Abel, die veel van onderzoeksreizen naar Japan en China leidde.
Het blad en de groei van de Abelia
In de natuur kan de wintergroene struik in de loop van de tijd tot drie meter hoog worden en ongeveer even breed. Zijn scheuten worden snel hard en hangen licht gebogen. Over het algemeen heeft de Abelia een vrij bolvormige groei. In de tuin bereiken de planten een hoogte van ongeveer 150 centimeter en een vergelijkbare omvang. De abelia groeit vrij langzaam.
Het blad van de grootbloemige Abelia is donkergroen, glanzend en heeft een puntige eivormige vorm. Het is kortgesteeld en zit afwisselend op de takken. De bladrand is zwak gezaagd. In de herfst veranderen de bladeren van geel naar roodbruin en blijven meestal de hele winter aan de struik. Dit is een ander pluspunt van deze bloeiende struik.
De bloei en ideale standplaats van de Abelia
Abelia grandiflora behoort tot de zomerbloeiende planten tussen de bloeiende struiken. De bloeiperiode duurt ongeveer van begin juli tot eind september. De trechterbloemen zijn vijfpuntig en dragen vier meeldraden. De bloemen zijn wit, roze aan de buitenkant en ruiken aangenaam. Ze staan in pluimen aan het einde van de scheuten. Een mooi contrast met de witte bloemen zijn de vijf bronskleurige kelkbladen die hen omringen. De bloemen van de struik worden vaak bezocht door bijen en hommels en leveren zo een waardevolle bijdrage aan een natuurlijke, levendige omgeving.
De Abelia wil een zonnige standplaats, zodat hij rijkelijk bloeit. De plant verdraagt ook vrij goed lichte schaduw zonder veel van zijn overvloed aan bloemen te verliezen. Abelia grandiflora gedijt het beste op humus, niet te kalkrijke en voldoende vochtige bodems.
Snoei en toepassing
In principe is de plant gemakkelijk te verzorgen en robuust. Als je de Abelia in een pot zet, is het natuurlijk belangrijk om te zorgen voor voldoende bodemvocht. De grond van de pot mag in de zomer niet uitdrogen. In het voorjaar krijgen deze planten een portie meststof met langzame afgifte voor bloeiende planten in een pot.
Omdat Abelia grandiflora vrij langzaam groeit en bloemen vormt op eenjarig hout, hoeft deze niet regelmatig te worden gesnoeid. Snoei indien nodig individuele, te lange scheuten in het vroege voorjaar.
De compact groeiende struik is zeer geschikt als potplant vanwege het aanhangende blad, zelfs in de winter en de lange bloeiperiode. Dan is het ook makkelijker met overwinteren. Abelia grandiflora kan overwinteren in een koele serre of vorstvrije kas of op een overdekte plek aan de muur van het huis, beschermd tegen de ochtendzon. Als het in milde klimaten in de tuin wordt geplant, kan het gemakkelijk worden geïntegreerd in bloemhagen of worden gebruikt als een solitaire struik.
Variëteiten Abelia
Naast de originele kruising met witte bloemen is er bijvoorbeeld de sterk rozebloemige variëteit Abelia 'Edward Goucher' en Abelia grandiflora 'Sherwood' met ook roze bloemen en witgroen blad.